μέσα σε αυτές τις γραμμές θα προσπαθήσω να σου πω...
σε αγάπω.... γιατί
μέσα στα μάτια σου διάβασα το πιο όμορφο βίβλο...
μέσα στα χέρια σου ένιωσα να ακουμπώ την κόλαση...
μέσα στα χείλη σου έπνιξα όλες τις ενοχές μου...
μέσα στα λόγια σου ταξίδεψα σε χώρες που άνθρωπος δεν έχει δει...
μέσα από τις στιγμές σου άρχισα να έχω λόγο να προσπαθώ...
μέσα από τα δάκρυα σου πνίγηκα μέσα σε θάλασσες που
μύριζαν ανθρωπιά...
μέσα στο γέλιο σου βρήκα το χαμένο παιδί που είχα μέσα μου...
μέσα στο ηλιοβασίλεμα λάτρεψα την μορφή σου...
πάνω σε άμμο ζωγράφισα με καμβά τον ήλιο...
όλα μέσα από εσένα ....την ώρα που η αγάπη σου
έγινε το κίνητρο για ζωή...
αγαπημένε μου...πάντα θα σκέφτομαι ότι χάρη σε σένα
οι λέξεις έχουν άλλη έννοια...
ότι η ζωή είναι ένα ταξίδι μέσα σε κόκκινο χρώμα...
που όσες πινελιές μαύρες και αν έχει..εσύ θα δίνεις κόκκινο...
κόκκινο σαν το αίμα που κυλάει στις φλέβες μου...
να προσέχεις πάντα θα σου ψιθυρίζω ...γιατί για μένα είσαι πολύτιμος..
γιατί η ζωή μου είσαι εσύ...
γιατί εσύ μου έδωσες τον παράδεισο και την κόλαση μάζι...
άφησα ανέμελα τα πόδια μου να πατήσουν πάνω
στα μονοπάτια της ψυχής σου...εξερεύνησα όλα τα κρυφά δρομάκια της..
μύρισα λουλούδια που άνθιζαν σε αυτά...
είδα λίμνες..ποτάμια..χειμάρρους να αναβλύζουν νερά πάθους...
αφέθηκα στη δίνη των νερών..αφέθηκα να γεμίσουν τα πνευμόνια μου νερό...
οξυγόνο μου αυτό που άλλους τους πνίγει...
ειρωνεία...
το νερό έγινε ζωή...
μετά ήρθε η λάβα...όλα κάηκαν ...
όλα καταστράφηκαν...όλα έσβησαν...παρελθόν που έγινε μαύρο...
ηφαίστειο που νίκησε ....
καπνοί που με παρέσυραν σε αιθέρες που τα σύννεφα έγινα σπίτι...
που ο αέρας το ταξίδεψε σε χώρα που μόνο η αγάπη ξέρει που είναι...
οικοδεσπότης ο έρωτας...οικοδέσποινα η αγάπη...
και εγώ εκεί να ζω μέσα στο σπίτι των σύννεφων...
μέσα σε λίγες γραμμές προσπάθησα να σου πω...
σου αφήνω ένα λουλούδι...
μύρισε το θα σου θυμίσει την ανάσα μου...
ναι γιατί από εσένα πήρα άνασσα....
πήρα ουρανό να πετάω ...
πήρα ζωή....
ανάσα μου....
KV
photo from η ποιηση εντος μας