παραμύθια...λατρεύω τα παραμυθία...
αυτές τις χώρες μέσα στο πουθενά...
με ξωτικά...νεράιδες...
με μαγεμένα ποτάμια...λίμνες...
με ιστορίες που κάνουν την φαντασία να απογειώνεται...
λατρεύω που τα δεντρά μιλούνε...
που τα ζώα τραγουδάνε...
που τα στοιχεία της φύσης δεν καταστρέφουν ...απλά υπάρχουν
για να δίνουν όμορφες εικόνες....
λατρεύω τις ιστορίες που το κακό νικιέται....
που οι ήρωες αγαπάνε πραγματικά...
που αυτό που θα έπρεπε να λέγεται Ζώη εμείς οι άνθρωποι...
το ονομάσαμε παραμύθι....
το ονομάσαμε μαγεία....
κι όμως εγώ πάντα θα πιστεύω ότι αυτή η χώρα του πουθενά υπάρχει...
ότι οι άνθρωποι δεν ζούνε στο ψέμα...
ότι μοιράζουν απλόχερα χαμόγελα...
ότι μοιράζουν ευχές ....
ότι ζούνε μέσα σε μαγεία....
ότι ακούνε τα φύλλα των δέντρων να τους γλυκοψιθυρίζουν...
ότι βλέπουν τις νεράιδες να ραίνουν με αγάπη τις καρδιές τους...
ότι εκεί στο δάσος του αύλου...υπάρχει ένα δέντρο που κρύβει μια πόρτα...
ένα πέρασμα σε έναν άλλο κόσμο...
έναν κόσμο που θα έπρεπε όλοι να ζούμε...
που θα έπρεπε όλοι να γνωρίσουμε....
που φτιάχθηκε όχι για να φανταζόμαστε...αλλά για να υπάρχουμε...
σε αυτό λοιπόν ....στο παραμύθι που ακόμα περιμένει
πρωταγωνιστές σε αυτό πάντα θα πιστεύω...
πάντα θα το λατρεύω....
πάντα θα είμαι εκεί με όποιο κόστος να πιστεύω σε αυτό που λέγεται
μαγεία....
ακόμη και αν η χρυσόσκονη είναι διάφανη....
ακόμη και αν η ομιλία των δέντρων δεν την ακούνε...
εγώ λατρεύω τα παραμυθία....
λατρεύω τη μαγεία....
λατρεύω αυτό το πέρασμα ....μέσα στο πουθένα....
λαρεύω ....τα παραμύθια....
KV
photo from
https://www.pinterest.com/pin/362469469990663320/