Βρέθηκα μέσα σε δρόμους της πόλης....
Ο κόσμος έλειπε. ...ετοιμαζόταν για να υποδεχτεί το νέο έτος. ...
Την προσοχή μου τράβηξε ένα παγκάκι...
Ένα σιδερένιο άδειο παγκάκι... κάθισα ένιωσα την παγωνιά του να διαπερνά το
κορμί μου...
Χωρίς να το θέλω άρχισαν εικόνες να έρχονται μπροστά μου ...κομμάτια της ζωής μου
στιγμές της που άλλες έκαναν τα μάτια μου να λάμπουν και άλλες να βουρκώνουν....
υπήρχε όμως και μια εικόνα που επισκίασε όλες τις άλλες....
Ήταν η εικόνα που με πόναγε πιο πολύ από όλες... ήταν η στιγμή που αποκαλύφθηκε
ότι είχα κάνει λάθος. ...ότι μόνος μου κατέστρεψα το χαμόγελο από τα χείλη μου....
Ότι άφησα να με κατακρεουργήσουνε όχι γιατί το ήθελαν αλλά γιατί εγώ τους άφησα...εγώ τους καλοδέχτηκα τους φίλεψα τα καλύτερα καλούδια της ψυχής μου...τους άφησα να περπατήσουν στον κήπο του είναι μου...να μυρίσουν τα αρώματα που νόμιζα ότι θα εκτιμούσαν...
θύμωσα...
όχι με εκείνους αλλά με έμενα....
με εμένα που δεν προ φύλαξα εμένα....
με εμένα που αφέθηκα σε λόγια.....
με εμένα που ονειρεύτηκα ....που πίστεψα....
με εμένα που μίλαγα και οι λέξεις μου δεν έπειθαν....
με μένα που μια μέρα η ζωή μου έδωσε δυο επιλογές και εγώ διάλεξα την λάθος επιλογή....
Σκοτάδι .....παγωνιά..άρχισε και να χιονίζει λίγο λίγο δειλά....
με την άκρη των χεριών μου χάιδεψα το παγκάκι έτσι μια άκρη του...του είπα με τον τρόπο μου ευχαριστώ...
ευχαριστώ που εκείνο το απόγευμα παραμονής πρωτοχρονιάς με άφησε να κάνω την ανασκόπηση της χρόνιας μου....
σηκώθηκα...στάθηκα όρθιος με τα μάτια μου χάιδεψα το παγκάκι ...τον εξομολογητή μου
αυτό που οι ραβδώσεις του ρούφηξαν τις σκέψεις μου....
αγκάλιασαν την ώρα.... που η ψυχή μου άδειαζε....
λίγες νιφάδες χιονιού...ένας έρημος δρόμος ένα παγκάκι και εγώ για μια στιγμή πρωταγωνιστής της δικής μου στιγμής...
Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε ....όλα άλλαξαν όμως ένα έμεινε ίδιο...
κάθε χρόνο απόγευμα παραμονής πρωτοχρονιάς βρίσκομαι στον ίδιο δρόμο....κάθομαι στο ίδιο παγκάκι....και εκεί ξεδιπλώνω τις στιγμές του χρόνου που φεύγει
το παγκάκι κάθε φόρα είναι έρημο...παγωμένο και με περιμένει .....και εγώ κάθε φόρα
ο πρωταγωνιστής....
απόψε όμως το αποχαιρέτησα.... γιατί πλέον γέρασα....κουράστηκα....
δεν αντέχω την παγωνιά που υπάρχει όταν έρθει η νύχτα...
άφησα τα μάτια μου να φυλακίσουν κάθε χιλιοστό του....
έσκυψα ακούμπησα η μύτη μου πάνω στην πλάτη του .....για να εγκλωβίσω στα ρουθούνια μου την μυρωδιά του...τη μυρωδιά μου...
έκλεισα για λίγο τα μάτια....να μην χαθεί η στιγμή και έφυγα....
έφυγα μέσα στα σκοτεινά της πόλης....
χάθηκα μέσα σε δρόμους που ήταν έρημοι ...έτοιμοι να υποδεχτούν το νέο έτος....
KV
photo from
https://www.pinterest.com/pin/473229873328613239/